HAMAL

Hamalsan iki şey önemli oluyor senin için : Yük ve yol...
Ancak sırtına aldığın yükle bu mesafeyi aşabilirsen, karşılığını alabiliyorsun. Bunu düşünüyordum. Yanımdaki hamalla yola çıktık. İhtiyardı. Kendinden büyük bir yük almıştı. Benim sırtımda ise birkaç bavul vardı sadece, "Çok gitmeden kıvrılırsa titreyen bacakları, yüklenirim sırtındaki yükün yarısını!..."

Nitekim çok geçmeden dedi ki: "Mola vakti. Gel biraz dinlenelim!"

"Ne molası." dedim. ona hayretle. "Ben daha terlemedim!.."

Sözüme aldırmadı.Durdu. Çöktü. Salarken yükünün ipini, "Sende dinlen hadi." dedi. Benim canım sıkılmıştı bu işe. Genç olduğumu, bunun gibi bir bunakla yola çıkmamın ne büyük hata olduğunu düşünüyordum. O ihtiyar, bir bacağını azıcık uzatmış halde sessizce dinleniyorken, ben huzursuz bir şekilde ayakta dolanıyordum. Bir saat kadar sonra yine durdu, oturdu, dinlendi. Ben kızgınlıkla dolandım etrafında.... "Yükünü indirip sende dinlen." demesine aldırmadım, ona daha çok kızdım. Sonra yine durdu. Bana da dinlenmemi söyledi yine ama dinlemedim. Yarım saat sonra "Dinlenelim mi?" diye sordu, aksi aksi başımı salladım... Kaçıncı molasıydı hatırlamıyorum, birden bire dizlerimin bağı çözüldü. Kafamın içinde uçuşan kara karasinekler sustu, çöküp kaldım. Kayış kolumdan çıktı, sırtımdaki bavullar kaydı. Ne kadar zaman geçtiğini fark etmedim. Uyumuştum da uyandım mı, yoksa bayılmıştım da ayıldım mı anlamadım... Baktım kendi kocaman yükünün üzerine benim bavullarımı da bağlamıştı. Küçük tasıma birazcık su kayup dudağıma dayadı, içtim. Sonra koluma girerek;

"Hadi kalk, ded, Bana yaslan. Ağır ağır gider ve bir süre sonra yine dinleniriz." Dediğini yaptım. Omuzundan güç aldım, ama asıl anlattıkları iyi geldi bana. "Ben yılların hamalıyım." dedi. "Nice pehlivan yapılı adamlar gördüm."
"Çoğu dinlenmek istemediklerinden yükleriyle birlikte kendilerini de toprağa serdi sonunda, yolda gördüğümüz saçılmış kuru kemiklerin çoğu, anlattığım bu insanlara ait. Halbuki bir yükü taşımak bizim işimiz, altında ezilmek değil!

Unutma ki bir yük taşıdıkça ağırlaşır. Dinlenerek sen yükünü hafifletiyorsun!
Belki günün birinde hamallığın şekli değişir.
Belki o günleri ben göremem. Ama sen kavuşursan o zamanlara, aman ha, kafanın içinde de sakın yük taşıma.... Akşamları bırak ve hafifle. Bizim işimiz, bugünü yarına taşımak, bugünün altında yok olmak değil. Çünkü yarınlarda bizi bekleyenler var, taşıdıklarımızı bekleyenler var..."