Padişah bir gün üç oğlunu sırayla yanına çağırır. Büyük olanın eline sağlam iple sarılmış bir deste ok verir ve kırmasını ister. Uğraşır, didinir ama nafile...
Oklar kırılmaz. İkinci oğlu yanına geldiğinde, ondan da aynısını ister ama oda oku kıramaz. En son küçük kardeş gelir ve ona da aynısını söyler. Küçük kardeş önce oklara, sonra ağabeylerine bakar. Destenin içinden bir ok çıkartır kırar. Sonra iki, üç, derken bütün oklar kırılmıştır.
Padişah da:
-İşte oğullarım. Eğer benden sonra birlik ve beraberlik içinde olursanız; bütün dünya bir araya gelse, sizi kimse yenemez. Ama aranıza fitne, kin, nefretlik düşmanlık girerse, bu dünya da iz bırakmadan yok olup gidersiniz. der.
Oklar kırılmaz. İkinci oğlu yanına geldiğinde, ondan da aynısını ister ama oda oku kıramaz. En son küçük kardeş gelir ve ona da aynısını söyler. Küçük kardeş önce oklara, sonra ağabeylerine bakar. Destenin içinden bir ok çıkartır kırar. Sonra iki, üç, derken bütün oklar kırılmıştır.
Padişah da:
-İşte oğullarım. Eğer benden sonra birlik ve beraberlik içinde olursanız; bütün dünya bir araya gelse, sizi kimse yenemez. Ama aranıza fitne, kin, nefretlik düşmanlık girerse, bu dünya da iz bırakmadan yok olup gidersiniz. der.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder